Rejestracja telefoniczna lub sms 7 dni w tygodniu od 9:00 do 21:00
Artykuły |

Depresja dziecięca. Objawy, przyczyny, leczenie

Szacuje się, że na depresję w Polsce chorować może nawet co piąte dziecko. Ostatecznie diagnozę otrzymuje tylko od 4 do 8 procent młodych ludzi cierpiących na tą chorobę. Dlaczego? Powodów jest wiele: w Polsce brakuje specjalistów – psychiatrów dziecięcych, do których można niezwłocznie zwrócić się o pomoc i ustalić diagnozę; depresja u nastolatków może znacząco różnić się od tej, przeżywanej przez dorosłych i wreszcie – sami rodzice mogą nie zauważyć oznak pogarszającego się zdrowia dziecka lub je zignorować.

Czym jest depresja dziecięca?

„Depresja dziecięca” nie jest jeszcze odrębną jednostką chorobową, więc jej diagnozę lekarze stawiają dokładnie na takich samych zasadach, jak u dorosłych ludzi. Jej objawami mogą być:

  • zmniejszenie apetytu lub jego zwiększenie,
  • problemy ze snem,
  • problemy z koncentracją, pamięcią,
  • przewlekłe zmęczenie, osłabienie,
  • przygnębienie, apatyczny nastrój,
  • wzmożony samokrytycyzm, uczucie niepokoju,
  • wycofanie z kontaktów społecznych,
  • myśli lub zamiary samobójcze.

Lekarze są jednak zgodni wobec zdania, że ,,depresja dziecięca” przejawia się też na inne, charakterystyczne sposoby.

Czym różni się depresja dotykająca młodych ludzi od depresji dorosłych?

Depresja u dzieci i młodzieży może przejawiać się w bardziej fizyczny sposób poprzez: permanentne bóle głowy, brzucha, biegunki, duszności. Częstym objawem są również: agresywne zachowania, drażliwość, buntowniczość, wzmożenie zachowań destrukcyjnych i autodestrukcyjnych (np. samookaleczanie). Takie objawy nie mieszczą się w ramach standardowej klasyfikacji dotyczącej depresji. W związku z powyższym, zdarza się, że u dzieci cierpiących na depresję stwierdza się zaburzenia zachowania lub nadpobudliwość psychoruchową, na przykład ADHD. Warto, więc zawsze sięgnąć po opinię kilku lekarzy specjalistów, aby stuprocentowo wykluczyć diagnozę innych zaburzeń u swojego dziecka.

Jakie są objawy depresji u dzieci?

Patrząc na naszych podopiecznych powinno zaniepokoić nas ich wycofanie z kontaktów z rówieśnikami, przygnębienie, wyraźne obniżenie wyników w szkole, spowodowane problemem z koncentracją, zapamiętywaniem, niechęć do chodzenia do szkoły, lęk przed wychodzeniem do niej, powtarzające się dolegliwości (jak bóle brzucha), przewlekłe zmęczenie, drażliwość, liczne zachowania agresywne, destrukcyjne i autodestrukcyjne. Szczególną uwagę należy zwrócić na wypowiadane przez młodych na głos myśli samobójcze i w żadnym wypadku ich nie ignorować lub mówić ,,że one przejdą”! W tej sytuacji powinno się niezwłocznie udać z dzieckiem do lekarza psychiatry lub zgłosić się na oddział ratunkowy lub psychiatryczny.

Jakie mogą być przyczyny depresji u dzieci?

Przyczyny mogą być różne. Zazwyczaj klasyfikuje się je w trzy kategorie i wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo współdziałania wszystkich tych czynników na raz. Są to:

  1. Czynniki biologiczne – naukowcy coraz częściej wspominają o tym, że depresja może być chorobą dziedziczną. W związku z tym – jeśli ktoś w rodzinie cierpi na depresję, to istnieje ryzyko, że dziecko też na nią zachoruje.
  2. Czynniki psychologiczne – dziecko, które jest bardzo wrażliwe, bądź takie ,,o kruchej konstrukcji psychicznej”, delikatne, może być bardziej podatne na stres w środowisku i może być mu ciężej przechodzić przez trudne doświadczenia, co może skutkować wystąpieniem depresji.
  3. Czynniki społeczne – bardzo ważne jest, w jakim środowisku wychowuje się dziecko, czy doświadcza wsparcia w trudnych chwilach, pomocy w problemach, czy wręcz przeciwnie – czy doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej, seksualnej w domu lub ze strony rówieśników.

Jak leczyć depresję dziecięcą?

W przypadku głębokich stanów depresyjnych często niezbędne jest leczenie w warunkach szpitalnych. W przypadku lekkiej i umiarkowanej depresji dzieci kieruje się na terapię indywidualną, grupową lub rodzinną.

Bardzo ważne jest, aby jako rodzic, również samemu szukać pomocy, oparcia w tej sytuacji, a także szukać ze sprawdzonych źródeł informacji na temat tego, jak należy postępować wobec swojego dziecka, które jest w depresji. Jest to o tyle ważne, że często rozwiązania, które podpowiada nam intuicja, lub nasz strach – jak np. nadmierna opiekuńczość, kontrolowanie dziecka, zachęcanie go do każdej aktywności są bardzo złymi rozwiązaniami w tej sytuacji! Należy zasięgnąć opinii i rady psychologów, psychiatrów i doświadczonych osób. Psycholog dziecięcy może w tej sytuacji najlepiej podpowiedzieć, jak należy rozmawiać z dzieckiem w depresji o jakiego potrzebach i co może być dla niego najbardziej pomocne w życiu codziennym z naszej strony.